Jongeren zijn geen volwassenen

Afgelopen week vonden viel het magazine ‘buroblad’ op heel veel bureaus. Daarmee zijn we van start gegaan met een heel mooi nieuw avontuur, een eigen magazine voor de achtergrond van theater en educatie.

Af en toe heb je van die ideeën, die moeten even sudderen, daar moet je aan wennen of in groeien. Soms heb je ook ideeën die er plots zijn. Vanuit het niks is het er opeens: het roer moet om. Bij mij heeft dat vaak met mijn huis (of haar) te maken. Op dat moment moet direct de muur een andere kleur, wil ik een andere bank of moet alles een andere plek. Iets wat voor mensen in mijn naaste omgeving nog wel eens stressverhogend kan werken. Goede voornemens zijn dan weer van die ideeën die sluimeren en dan opeens moeten. Ik ga nu echt gezond leven, minder werken, voor mezelf kiezen, meer leuke dingen doen. In mijn geval zet ik de nieuwe bank en de geverfde muur vaak door en verzandt de levensveranderende behoefte vaak in de ochtend wanneer ik toch weer aan het haasten ben voor mijn eerste afspraak. Goed, misschien moet je soms ook dingen accepteren zoals ze zijn en niet elk idee hoeft uitgewerkt te worden. Soms is een idee puur in de vorm van een idee prachtig genoeg. Maar dan heb je ook nog van die ideeën die in je dromen steeds terug komen. Een idee dat om de zoveel tijd weer eens door je gedachten fietst. Een idee dat gewoon af en toe voorbij komt. Een idee dat je stiekem achterna zit tot je er iets mee gaat doen. Zo’n soort idee was ‘buroblad’ voor mij.

Niet al te lang geleden ben ik gestart met mijn eigen impresariaat voor theater en educatie. Sinds de start staat mijn leven, net als bij elke goedgeaarde ondernemer, volledig in het teken van mijn bedrijf. Al mijn andere uitspattingen, creatieve uitlatingen of plannen om de wereld een betere plek te maken stonden even in de koelkast. En waar die koelkast zich bevond, geen idee! Tot ik weer wat voelde kriebelen. Ik merkte dat de mensen om mij heen allemaal echt iets te vertellen hadden. Dat zij mij wisten te inspireren in mijn werk. De (theater)makers waarmee ik werk, hebben verschillende achtergronden met één belangrijke overeenkomst ze zijn allemaal gepassioneerd over hun vak. Vaak luister ik met open mond naar hun verhalen. De één grappig en maatschappij kritisch. De ander vanuit een bezieling voor het poëtische. De volgende weer met een glasheldere analytische kijk op de mens. Of juist weer iemand met de noodzaak om te veranderen, te bewegen, te ontroeren. Kortom, een zeer inspirerende omgeving die in beweging is en een manier zoekt zich te uitten en met anderen in gesprek te gaan.

Vanuit hier ontstond dan ook de behoefte om een platform te creëren om makers de mogelijkheid te geven meer te delen over hun motivaties, hun beweegredenen of om theater en educatie eens van een hele andere kant te belichten. Deze behoefte werd een idee en dat idee hield mij ‘s nachts wakker. Dit idee mocht niet in een koelkast blijven liggen of vergeten worden tijdens te haastig gegeten boterhammen. Dus na heel veel ‘no-guts-no-glorie’ momenten, is hier de eerste editie van ‘buroblad’, de achtergrond van theater en educatie.

Deze eerste editie richten we ons op theater en educatie voor de doelgroep jongeren. Wij zagen dat het jongerentheater weer uit de theaters aan het verdwijnen is. Merkten op dat het vak CKV door de huidige bezuinigingen ook bijzonder veel veranderingen doormaakt. Daarnaast weten wij, door meerdere gesprekken met partners uit het veld, dat er veel behoefte is aan meer netwerk en kennisoverdracht. Laat ‘buroblad’ daar nou juist voor in de wieg gelegd zijn!

Veel lees plezier, ik hoop dat het zal inspireren!

Karin Bannink