Tragikomisch muziektheater
De kopzorgen van Nochem & Van Oers om het NU
Marc Nochem en Bram van Oers hebben tijdens de coronatijd een nieuwe voorstelling gemaakt over het ‘NU’. “Tegen beter weten in”, zeggen ze zelf…
De voorstelling wordt nog even uitgesteld, maar staat in ieder geval op 23 januari op de presentatiedag voor seizoen 2023-2024! We spreken alvast met Marc Nochem over het maakproces en de thema’s van de voorstelling.
Jullie hebben een nieuwe voorstelling gemaakt! Vertel.
“Tegen beter weten in zijn we in coronatijd toch begonnen aan een nieuw stuk, gewoon omdat we er ontzettend veel zin in hadden! We hadden het geluk dat we voor ‘NU’ in Theater het Pakhuis in Hoorn, dat vorige zomer niet gebruikt werd, mochten repeteren tot we een ons wogen. Met onze manier van repeteren is dat een ontzettende luxe.”
Hoe zien jullie repetities eruit?
“De basis van waaruit Bram en ik werken is: een lege vloer met een paar muziekinstrumenten. We hebben telkens het voornemen niet te veel decor en rekwisieten te gebruiken. Toch loopt het altijd anders. Dat is wat er gebeurt in ons repetitieproces. Het is enorm intensief! We sluiten onszelf op in een lokaal of theater, we werken meestal niet met bestaande verhalen en maken van tevoren geen keuzes over de vorm van het stuk. Natuurlijk verzinnen we er telkens weer wat bij en nog wat bij en staat uiteindelijk het hele podium volgebouwd. We kunnen nog net zonder bus om ons decor te verplaatsen. Maar de voorstelling is de baas! Als iets het beste idee is, dan is het het beste idee. We verzinnen dan wel een manier om het uit te voeren.”
Wat was het nieuwe idee dat jullie voor ‘NU’ niet konden laten liggen?
“Om een camera te gebruiken in de voorstelling… Dat heeft ons behoorlijk wat kopzorgen gegeven! Niet alleen vanwege de technische kennis die we al repeterend hebben moeten opdoen, maar ook omdat we dankzij die camera op een hele andere manier moeten nadenken over rust inbouwen, timing, speelritme. Theater en beeldschermen zijn natuurlijk allebei visueel, maar de aandacht van het publiek werkt anders met een camerabeeld. Nu hebben we het spel waarin de camera geïntegreerd is, eindelijk goed onder de knie!”
Werken jullie altijd met z’n twee?
“Ja, eigenlijk wel. We vragen er alleen een regisseur bij. Die moet echt iets van muziektheater weten. We hebben gewerkt met Saskia Mees, een ontzettend bevlogen, intuïtieve theatermaker, en Eva Bouwknecht die ook supergoed is. Verder doen we alles zelf: productie, tekst, verhaal, vorm, techniek, muziek. Nu is ons soort theatermaken vanwege het hoge tempo ook niet zo geschikt voor, bijvoorbeeld, heel uitgebreide kostuums. Dat wordt al snel onhandig. Dus we werken met heel minimale middelen: een schooljuf wordt een blonde pruik, een boze buurman een dikke bril. Dat werkt voor kinderen heel goed. Bram en ik spelen in ‘NU’ met z’n twee twaalf personages en die kun je prima herkennen. Bij theatergroep THINK, waar ik ook speel, gebruiken we zelfs helemaal niets behalve spel. Daar kun je zeven dwergen zo spelen dat je ze echt niet door de war haalt.”
Het klinkt wel heel spannend allemaal, wil je wat meer vertellen over ‘NU’?
“’NU’ gaat over nu, vroeger en later, over wanneer nu later wordt, wanneer vroeger nu wordt, en meer van zulke filosofische vragen. Van de vorige voorstelling hebben we geleerd dat zoiets niet genoeg is, dat je daar een extra laag aan moet toevoegen. ‘Het Vlindereffect’ gaat over chaostheorie. Onze regisseur zei: ‘dat is een leuke gimmick, maar hoe raakt het kinderen?’ Daarom hebben we in ‘Het Vlindereffect’ een verhaal verwerkt over omgaan met consequenties. Een jongetje voelt zich schuldig over een kettingreactie die hij veroorzaakt in zijn straat. Dat hebben we bij ‘NU’ ook gedaan. Het onderliggende verhaal gaat over een jongetje dat niet goed kan omgaan met zijn boosheid en daarbij geholpen moet worden. En ook afscheid leren nemen zit erin. Voorstellingen beginnen wel altijd met zo’n idee waar we ‘aan’ van gaan, dat ons fascineert. Daarmee proberen we kinderen te raken.”