Mooie recensies want
Kenners Kwamen Kijken
Wat is het leuke van het nieuwe seizoen? Juist, de start van alle voorstellingen! De premières waar iedereen ontzettend hard naartoe werkte! De eerste keer die zaal, dat publiek en het applaus.
De afgelopen tijd gingen er weer tal van mooie voorstellingen in première. En in de aankomende periode zijn er nog meer makers aan de beurt. Dan worden natuurlijk de recensenten uitgenodigd en gevraagd om er wat van te vinden. En ze vonden wat! Benieuwd wat ze vonden van De Vreselijk Vieze Voorstelling, Anne, 12 jaar, wordt een groot succes en Zirkøes Fañtaztikå? Lees vooral meer over de voorstellingen door de ogen van de criticus van de Theaterkrant!
Onder het Buro & Milan Boele van Hensbroek
De Vreselijk Vieze Voorstelling
“Pierre Jean-Jacques en Lavendel lopen langzaam naar elkaar toe, met hun glibberige tongen ver uit hun mond. Vlak voor het moment suprême houden ze in, maar de verbeelding is dan al aan het werk gezet. En het is juist die verbeelding waar het om gaat. Dat is de kracht van deze uitmuntende voorstelling waarin bedenker Milan Boele van Hensbroek en tekstschrijver Eva Gouda een fascinerend spel spelen met theatrale schijn en werkelijkheid. ”
“Voortdurend schakelen de spelers tussen hun rol en hun gespeelde zelf. Nabermacnack en Lukkezen doen dat razend knap. Moeiteloos ga je mee in hun wisselende rollen als verteller, (niet zo) stoere prins of als de acteur die in opstand komt tegen een matig script.” … “Het knappe aan De vreselijk vieze voorstelling is dat zowel jong als oud nergens het spoor bijster raakt, hoeveel afslagen het verhaal ook maakt. En nadat het suffe sprookje terzijde is geschoven beginnen ze gewoon opnieuw. Nu mag het eindelijk ‘reteranzig’.”
Heer Otto
ZIRKØES FAÑTAZTIKÅ
“Meteen bij het begin van Zirkøes Fañtaztikå hoor je al: de teksten kloppen. Hier heeft iemand echt geluisterd naar hoe kinderen praten en wat kinderen bezighoudt. Een schijnbaar terloops gesprekje tussen Hordijk en muzikante Anke Timmer over een kind dat gevallen is met de step zet mooi en onnadrukkelijk de toon voor de rest van de voorstelling.”
“Een sterke troef is ook de vrolijke live muziek van Timmer op piano, gitaar en zang. De twee spelers zingen ook prima, wat lekkere grappige driestemmige liedjes oplevert. De regie van Maarten Wansink is vlot waardoor de scènes elkaar mooi opvolgen en de emotionele momenten oprecht blijven. Zo verdwijnen de clichématige momenten ook wat naar de achtergrond. Wie zin heeft in een vermakelijk en ongecompliceerd theateruitje zonder al te complexe thema’s, zit kortom goed bij Heer OTTO’s Zirkøes Fañtaztikå (4+).”
Wildpark i.s.m. Anne van der Steen
Anne, 12 jaar, wordt een groot succes
“Anne van der Steen weet met sensitief spel de toeschouwer om de vinger te winden, en geeft haar personage (in regie van Annemiek Nienhuis) een zweem tekenende jongetienersonbeholpenheid mee. Sanne Danz ontwierp een vrolijk decor van kleurrijke rekken waar van alles uitgesleept kan worden, van gitaren tot globes, enorme knuffels, verkleedkleren of een opblaasdolfijn. Anne ziet er lange tijd niet de zorgeloze speeltuin in die het eigenlijk is, maar kasten vol kansen, verwachtingen en potentieel succes.”
“Marcel Roelfsema schreef een rijgdraad aan vermakelijke scènes met een treurig randje.” … “In de deemoedige acceptatie van haar eigen middelmatigheid, ontdekt ze dat ze dat helemaal niet is. Langzaam maakt haar gekwelde zoektocht plaats voor zelfacceptatie en (terechte) trots.”
Gesneden Koek
Don Quichot
“De twee mannen zijn perfect op elkaar ingespeeld en vooral Jonathan heeft als Don Quichot de lachers op zijn hand. De aankleding is sober en eenvoudig maar uiterst grappig en effectief.
Ze weten heel goed de sfeer van het boek te vangen. In de eerste plaats is het net als de roman erg grappig. Dat komt in beide gevallen onder meer door de speelse hantering van de taal, waarbij er flink wordt rondgestrooid met zelf verzonnen spreekwoorden en gezegdes. Met zinnen als ‘wie vuur eet schijt vonken’ hebben ze meteen de lachers op hun hand. Evenals Cervantes maken ze ook slim gebruik van meta-fictietechnieken. Ze becommentariëren elkaar en hun rol, wat net als in het boek zorgt voor een verrassend en humoristisch effect.”
Tessa & Olivier
KUNST
“Als twee sullig-ijdele kunstkenners geven ze de kinderen een lesje museum-etiquette: hoe loop je door een museum, hoe hou je je brochure vast, hoe kijk je en wat voel je daarbij? Je voelt hem aankomen: dat gaat natuurlijk een enorme bende worden. En laat nu juist die bende, die spontane chaos, aansporen tot een veelzeggende kunstbeleving.
Al die regeltjes en dat wollige kunstjargon zijn totaal overbodig, blijkt als de spelers het kunstwerk uiteindelijk onthullen en laten duiden door de kinderen. Zo mondt Kunst uit in een vrolijk pleidooi voor plezier, spontaniteit en een vleugje non-conformisme.”
Theater Oortwolk
Behoorlijk Boos
“Oortwolk vertaalde Tellegens verhaal tot een lichtvoetige theaterscène van een dik half uur, waarin de verschillen tussen de twee personages goed uit de verf komen maar waar voortdurend ook de onvoorwaardelijke onderlinge vriendschap doorheen sijpelt. Van der Horst pakt als Spitsmuis uit met verwrongen driftmimieken, tegenspeler Lonne Gosling heeft als Eekhoorn een vastgetimmerde glimlach op haar gezicht: beiden gun je dat ze wat meer van de ander zouden hebben.
In een eenvoudig maar doeltreffend houten decor (want: eekhoorn) van Jan Dams, en zonder illustratieve (en onnodige) dierenkostuums, hebben de spelers de lachers op hun hand met yogaparodieën of onderonsjes met de zaal.”
De Amazones
Who the f*ck heeft dit gedaan?!
“Zo gevat als De Amazones omgaan met de klimaatthematiek (die door het uitvergroten van de personages nooit belerend wordt), zo origineel is ook de wijze waarmee ze aan de haal gaan met de musicalvorm. De bekende elementen – de powerballad-achtige en een ontroerende finale passeren de revue, maar de standaard opbouw wordt ook doorbroken en op aanstekelijke wijze bevraagd.
Met haar hoofdpersoon als een heldhaftige stripfiguur, elektronische doorgecomponeerde score, maatschappijkritische thema’s en spel met musicalclichés doet Wie de f*ck heeft dit gedaan?! denken aan Antropoceen, de musical van Club Gewalt. Net als die laatste stemt Wie de f*ck heeft dit gedaan?! toch hoopvol: misschien niet over de toekomst van de planeet aarde, maar wel over die van de Nederlandse musical, die door De Amazones weer flink opgeschud wordt.”
