In gesprek met Roël Calister

Met dit weer doen wij niets liever dan naar de heerlijke swingende muziek luisteren van Drumdrumdrum. Drumdrumdrum is druk bezig met het ontwikkelen van haar nieuwe show, ‘De Geluidengrijpers’, maar speelt ook haar andere voorstellingen door het land. Wist je dat ze de voorstelling ‘Drums & Samples’ speciaal voor het voortgezet onderwijs gemaakt hebben? Wij spraken met de muzikale Roël over zijn carrière.

Hoe is jouw carrière in de muziek en specifiek in het jeugdtheater begonnen?

Als klein jongetje was ik altijd aan het drummen en aan het meezingen met alle Curaçaose carnavalsliedjes. Op latere leeftijd mocht ik naar de muziekschool en kwam ik via vrienden in mijn eerste rockbandje terecht. Het was het coolste dat ik ooit gedaan had, hahaha! Pas toen ik naar Nederland ben verhuisd vanuit Curaçao begon ik muziek wat serieuzer te nemen aangezien Nederland veel mogelijkheden bood op het gebied van muziekstudies etc. Na het afronden van mijn opleiding Management Accounting in Groningen ben ik aan het Conservatorium in Rotterdam gaan studeren. Na 3,5 jaar ben ik hiermee gestopt en heb ik Drumdrumdrum opgestart. Via mijn goede vriend Wijnand Stomp ging ik workshops geven op scholen en in theaters. Toen ontstond het idee om een eigen voorstelling te maken. Een jeugdvoorstelling waarbij kinderen konden meedoen. Iedereen een trommel in de hand en gaan! Dit werd ‘Kuenta i Tambu’. Twee jaar later ben ik op aanraden van een andere vriend van me ook gaan experimenteren met samples en elektronica. ‘Kuenta i Tumba’ moest toegankelijker worden voor het grote publiek vonden wij. We zijn toen overgestapt van jeugdtheater naar een festivalband voor volwassenen.

Hoe ging die overstap van jeugdtheater naar het spelen als festivalband voor ouder publiek?

Opeens geen kinderen meer in het publiek maar bier zuipende pubers en volwassenen! Met kinderen moet je constant scherp blijven tijdens de show want anders eten ze je op. Ze zijn ook lekker eerlijk en brullen het er gewoon uit wanneer ze een voorstelling niet leuk vinden… midden in je show! En als ze het wel leuk vinden kunnen ze in één keer naar de zesde versnelling schieten, ook als de voorstelling om 9.00 uur in de ochtend is! Volwassenen zijn net even wat anders, die lopen gewoon weg als ze het niks vinden, of ze gaan HELEMAAL los wanneer ze het wel tof vinden! Ze komen wel langzamer op gang dan de kinderen. Maar één ding is zeker: in elke volwassene schuilt nog een kind (weet ik uit eigen ervaring)!

Je hebt je eigen band voor een volwassen publiek, vliegt de wereld over, speelt veel op festivals en hebt een eigen fanbase. Waarom blijf je daarnaast ook voor kinderen spelen?

Ik kon het inderdaad niet laten om naast Kuenta i Tambu toch jeugdtheater te blijven maken. Het is en blijft té leuk om te stoppen. Totaal andere energie, totaal ander publiek en ook een totaal andere wereld. Ik denk ook dat onze producties vrij uniek zijn in hun soort, dus waarom zouden we stoppen? Voor kinderen spelen houdt je ook met beide benen op de grond. Alleen kon het natuurlijk niet meer onder één en dezelfde naam. Kuenta i Tambu ging door als festivalband en ik richtte jeugdtheatergezelschap Drumdrumdrum op. De eerste voorstelling die we toen in 2012 hebben gemaakt heet ‘BOOMWHAKALAA!!’ In 2014 hebben we ‘BANBANKUNE’ aan het roster toegevoegd. ‘BANWAKABOOM’ is er in 2017 bij gekomen. Momenteel ben ik druk aan het schrijven om in het najaar van 2019 weer een nieuwe jeugdvoorstelling te presenteren. ‘De Geluidengrijpers’ gaat die heten en ik denk dat het weer een hele leuke gaat worden!

Hoe combineer je deze twee uiteenlopende kanten van je carrière?

Meestal is het goed te combineren, maar soms… Het blijft uiteindelijk een kwestie van goed plannen, maar als artiest en podiumbeest wil je het liefst elke dag al je voorstellingen spelen en dus zeg je altijd ja! Vorige zomer speelde ik met Kuenta i Tambu twee shows op één dag in Glastonbury. De eerste om 18.00 uur en de tweede om 1.00 uur ‘s nachts. Dat was echt zwaar, want ik moest de volgende dag weer om 11.00 uur ‘s ochtends in Purmerend een jeugdvoorstelling spelen en in de avond weer met Kuenta in België. Uiteindelijk is het allemaal prima gelukt dankzij een goede planning, maar ik moest wel even bijkomen de dagen erna! Beide kanten van mijn carrière zijn mijn kindjes en het ene product is uiteindelijk ook het resultaat van het andere. Het is dus erg moeilijk om te kiezen en dat wil ik ook helemaal niet. Ik vind de afwisseling heerlijk!