Ergens in een magazijn vol lege dozen werken twee punctuele mannen. Zij vullen de dozen met precisie en kado’s, alles volgens protocol. De grote kadomachine spuwt stipt op tijd presentjes, klaar om ingepakt en afgevinkt te worden. Sokken moeten netjes samengevouwen worden in een klein doosje, een hoge hoed verdwijnt in een goocheldoos en een dinosaurus hoort in een oude doos. Waar dan ook is er altijd wel een feest, dus er moeten kado’s gepakt en gestapeld worden en er mag niets mis gaan. Dan stokt de machine! Het enige dat eruit komt is stof en een vreemd geluid. Maar dat is moeilijk in te pakken… Dit hebben de mannen nog nooit meegemaakt. Wat moeten ze doen? Staat er iets over in de handleiding? Moeten ze wachten op kado’s? Tegen alle bedrijfsregels in nemen ze, onzeker maar doelbewust, het heft in eigen hand. Als de kado’s niet naar hen komen, dan komen zij wel naar de kado’s. En er is haast bij, want er leeft altijd wel iemand in de Gloria.

Met Graasland hebben we een garantie op een tevreden publiek en aangename samenwerking. Humor staat centraal, maar de ontroering is nooit ver weg. Heerlijk spel! Ook de openheid en nagesprekken met de spelers overtuigen ons ze steeds weer te boeken. Wij kijken uit naar alle volgende producties!

“Erg leuke voorstelling, gaaf decor, er gebeurde veel op het toneel.”

”Mooi vormgegeven, de combi decor-spel klopte helemaal, heldere verhaallijn, spanningsopbouw goed afgestemd op de leeftijd, ook taalgebruik/ woordkeus (niet onbelangrijk), grappig, vlot speeltempo, de kinderen in de zaal genoten.”

“Leuk verhaal, goed fysiek spel, humor zowel voor de kinderen als voor de volwassenen. Prachtig decor met verrassende vondsten. Kortom, ik ben benieuwd naar hun volgende kindervoorstelling.”

Wachten op Kado een slapstick achtige voorstelling van theatergroep Graasland een lach gegarandeerd

Algemene gegevens

Deze voorstelling is niet meer te boeken.

Credits
Spel & concept: Emiel de Jong (Schudden), Harold Schraven, Rutger Buiter (Vis à Vis)
Ondersteuning: Verkadefabriek Den Bosch
Fotografie: Richard Smits