Even voorstellen…
Theater Popidou!
Theater Popidou is momenteel nog druk aan het repeteren, maar ze zijn op 23 januari te bewonderen op de presentatiedag in Theater Orpheus! Dan zijn ze helemaal klaar om jullie hun debuutvoorstelling te laten zien, ze staan nu al te trappelen! Ze vertellen daarom graag alvast wat meer over hun nieuwe voorstelling.
Hoi Evert van Popidou, wie ben je en wat heb je eerder gedaan?
Ik ben Evert Josemanders en heb via vele omzwervingen mijn plek in het theater gevonden. Na mijn afgeronde conservatoriumstudie trombone heb ik in vele musicals gespeeld. Hier werd de liefde voor acteren in combi met muziek aangewakkerd. Mijn eindexamen conservatorium was een complete voorstelling met alles erop en eraan.
10 jaar geleden ben ik poppen gaan maken om zo mijn eigen cast te hebben die altijd beschikbaar is. Ik maakte ze van allerhande materialen en kreeg daardoor inzicht in wanneer je wat gebruikt. Latex, siliconen, foam, stof. Compleet autodidact, dus ook geen last van heilige huisjes. We speelden voorstellingen op de meest diverse plaatsen, behalve in theaters.
Hoe en waarom ben je dit nieuwe gezelschap gestart?
In 2016 ben ik voor Talpa poppen gaan maken. Karikatuurkoppen van BN’ers. Ik heb er zo’n 40 mogen maken. Ze waren te zien in ‘Wat een poppenkast’ op SBS6. Ik genoot van het maken maar vond het jammer ze daarna af te moeten staan. Ik wilde het complete proces van maken tot uitvoeren kunnen begeleiden.
Na als acteur met het Groot Niet Te Vermijden een aantal jaren in alle theaters gestaan te hebben en poppen in opdracht te maken, hield ik het niet meer en besloot Stichting Popidou op te richten. Nu of nooit. Voorstellingen maken, alles combineren wat ik had geleerd, iets wat ik al die tijd al wilde doen.
Stichting Popidou werd in maart 2021 een feit, dus het is nog kersvers. Direct kregen we een grote opdracht van gemeente Gouda om 9 reuzenpoppen te maken voor Gouda750 – De Goudse Giganten. Het was een groot succes. Een afdeling constructie, kleding en vormen met maar liefst 80 vrijwilligers. We hebben er 46 keer mee opgetreden op zeer ludieke plekken. Zelfs met een 5 meter hoge Erasmus op een boot van Rotterdam naar Gouda.
Met de support en bereidwilligheid van Buro Bannink openden nu voor Popidou ook de deuren naar de theaters. Hiermee maken we ons debuut met de poppenvoorstelling Lange Tanden, het betoverende avontuur van een buitenbeentje.
Kunnen we in de toekomst een rode draad door het werk van Popidou verwachten?
Mijn 15-jarige dochter zit echt vol in de puberteit. Maar dan ook echt vol. Uiterlijk is voor haar, en menig andere puber, het allerbelangrijkste. Als je er niet OK uitziet, hoor je er niet bij. Best heftig eigenlijk. Het gaat ook ver. Veel zelfbeeldstoornissen zijn het gevolg van het heersende schoonheidsideaal. Dit gaf mij de inspiratie voor de voorstelling Lange Tanden. De hoofdrolspeler is de 11-jarige Stompie. Hij woont in Gummeldam waar je er alleen bij hoort als je lange tanden hebt. Stompie heeft echter hele korte tandjes. Uiteindelijk besluit hij de trein te nemen naar Molvanië waar de tandentovenaar woont. Daar wacht hem een louterend avontuur.
Outcast, eenzaamheid en gepest worden zijn thema’s waar Popidou zich vaker mee bezig gaat houden. Vooral de ongemakkelijkheid van leven die het met zich meebrengt en de soms ernstige gevolgen van buitensluiting raken mij.
Hoe werk je het liefst aan een voorstelling?
In het verleden heb ik veel alleen gemaakt. De laatste jaren merk ik dat samenwerking en kruisbestuiving een idee tot een veel hoger niveau kan brengen. Ik verzamel mensen om me heen met wie ik een resonantie voel. Dan is de meeste input vaak een directe upgrade. Ik vind het belangrijk om een bepaalde mate van absurdisme terug te zien in de mensen met wie ik samenwerk. Hiermee kun je zo heerlijk van de gebaande paden wijken en het relativeert als een dolle.
‘Bakker mag ik een brood?’
‘Bruin of wit?’
‘Ja!’
‘Wat ja?’
‘Ja, bakker’
dit dus.
Waar ben je trots op?
Ik ben er trots op dat ik al 25 jaar het idee heb dat ik compleet m’n eigen gang kan gaan. Geen dag is hetzelfde en ik hoef voor mijn gevoel nooit te werken. Via fysiotherapie naar muziek, naar acteren, naar schrijven, naar componeren naar filmen naar poppenmaken. En nu dus een theatervoorstelling waarin alles samen komt. Geld staat nooit op de eerste plaats. Het maken van nieuwe dingen is al jarenlang eerste prio. Dit geeft me een enorm gevoel van vrijheid en levenslust en het brengt me steeds dichter bij mezelf.
Kun je wat vertellen over de vorm en het beeld van Lange Tanden?
Het decor hebben we laten ontwerpen met alleen de tinten zwart/wit en beige. Dit om de kleurloosheid van de situatie van Stompie weer te geven. De ontwerpen komen op een 8-tal grote verrijdbare panelen. De acteurs bouwen hiermee steeds zelf hun set. Kostuums zijn een combi van ‘from scratch’ en verbouwen van wat we vinden. Er zit een Siamese tweeling in. Zo’n jurk ga je niet vinden bij de kringloop. Poppen maak ik zo licht mogelijk met een groot expressiebereik.
Interactie met de kinderen vind ik voornaam. We doorbreken regelmatig de vierde wand en openen het contact met de zaal. We laten de kinderen zelfs Stompie aanmoedigen op het moment dat hij er straal doorheen zit. Hierdoor kan hij zichzelf uiteindelijk weer herpakken. De kids krijgen het idee echt iets toegevoegd te hebben aan de ontwikkeling van het verhaal. We openen met een lied waarbij de hele zaal gaat staan. Hiermee breken we meteen het ijs. Acteurs zijn na de voorstelling ook met de poppen aanwezig waardoor iedereen ze van dichtbij kunnen zien en aanraken. Popidou heeft een laagdrempelig karakter. Geen heilige huisjes.
Wanneer is een voorstelling voor jou geslaagd? Hoe moet het publiek de zaal uit gaan?
De voorstelling is geslaagd als jong en oud heeft mee kunnen leven, voelen en lachen met de voorstelling. Als ze daarbij de zaal uitlopen met het inzicht dat iedereen uniek is en dat dat ook OK is, zijn we van Popidou helemaal gelukkig.
Ik maak me zorgen over de invloed van de socials op de jeugd. Hoe meer kinderen in een isolement komen te zitten, des te belangrijker worden vaak de socials. Ze halen hun helden van TikTok en weten het niet te relativeren. Extreme filmpjes worden normaal. Het lijkt mij daarom belangrijk om goed te blijven communiceren met de jeugd en wat hun op dit moment bezighoudt. Het kan lastig zijn om je eigen mening te vormen als alles en iedereen in je social bubble wat anders beweert.