Zingend de zomer in met Camping Pavarotti

Vakantie op een camping waar je lekker heel de dag kunt zingen, daar kijkt Carmen naar uit! Maar het loopt helemaal anders… In Camping Pavarotti neemt Mark van Vliet het publiek mee langs de tien bekendste aria’s op zo’n manier dat je ze nooit meer vergeet!

Camping Pavarotti zit vol met opera, waarom?

“Opera is ontzettend leuk! Er bestaat een stereotype beeld dat klassieke muziek saai is behalve als je er ‘iets leuks’ mee doet. Telkens als mensen dat herhalen denk ik: stop met dat zeggen, want het zet je zo op het verkeerde been. De ‘elitaire’ muziek van nu is de volksmuziek uit een andere tijd. Er zit onwijs veel humor in en hele leuke verhalen. Die Zauberflöte is hilarisch! En Carmen heeft echt een tof verhaal. Van die vooroordelen heb ik zelf gelukkig nooit last gehad en ik wil daarom kinderen en ouders ook net zo enthousiast maken voor klassieke muziek als ik!”

Waarom heb jij klassieke muziek altijd leuk gevonden?

“Mijn vader was hoornist in het Rotterdams Philharmonisch Orkest en ik ben opgegroeid met die muziek. Het idee dat concertmuzikanten hele serieuze mensen zijn, daarvan weet ik dat het niet waar is! Ik zat lekker mee te wippen en stampen in de zaal, wat natuurlijk niet de bedoeling was. Als ik klassieke muziek hoor gebeurt er van alles in mijn hoofd. Er komen spontaan allemaal personages en grappige scenes naar boven borrelen. Daar wil ik dan iets van maken.”

Wat is het idee achter Camping Pavarotti?

“Ik wilde een voorstelling maken waarin ik de tien bekendste aria’s uit verschillende opera’s samenbreng in een heel nieuw verhaal, dat van een zangcamping waarvan de eigenaar, Pa Varotti, nu het zingen heeft verboden. Campinggast Carmen wil uitvinden wat er aan de hand is. Dat is nog best een klus geweest. Alle aria’s heb ik nieuwe, Nederlandse teksten gegeven bijvoorbeeld, die precies passen in het verhaal. Tegelijk heb ik geprobeerd de klanken van het origineel te behouden. En dan wil ik ook nog dat de scene een beetje lijkt op het origineel! ‘Toreador, toreador’ uit Carmen bijvoorbeeld, over een stierenvechtersscene, wordt nu gezongen door een grote hond die zingt ‘Laat me erdoor, laat me erdoor!’”

Daar heb je wel getalenteerde mensen voor nodig!

“Nou, inderdaad, de mensen om me heen snappen dus echt precies wat ik wil! En dat is best knap, want je moet de muziek snappen, dan snappen wat ik ermee wil, en dan maken wat ik niet kan maken… Het decor, de kostuums, al die mensen kunnen dat echt geweldig. En Tom Spaapen, mijn arrangeur, die hoef ik nauwelijks wat uit te leggen, die steekt gewoon een klassiek operastuk in een Zuid-Amerikaans jasje. Liza Vjera Lozica kan gruwelijk mooi zingen en heeft onwijs veel humor. Mijn voorstellingen hebben ook altijd wel een pop, die worden gemaakt door Laros en De Jong. Zij vragen niet ‘hoe wil je dat ‘ie eruitziet’, maar ‘wat is het karakter van de pop’. Voor Camping Pavarotti hebben ze een kwijlende luie hond van slaapzakstof gemaakt.”

Je hebt hoe dan ook veel leuke gebruiksvoorwerpen in je voorstelling!

“Ja dat vind ik heerlijk, het prikkelt de fantasie en dat kun je met kinderen heel goed doen. Als een zwabber eventjes Ma Varotti moet voorstellen, dan is er geen kind dat zegt ‘jamaar dat is gewoon zwabber’. En het decor is ook een oranje wand met allemaal klepjes, als een soort adventkalender. Dat betekent dat je een scene buiten of binnen, in de ene kamer of de andere, allemaal in dezelfde ruimte speelt. Ik wil hun fantasie niet dichttimmeren.”

Wanneer is voor jou een voorstelling geslaagd?

“Als je mensen de liedjes hoort neuriën als ze de zaal uitlopen! Of als kinderen later het hebben over ‘die kapper’, terwijl ze de tuinman Jan Sevilla bedoelen die op de barbier van Sevilla is gebaseerd. Dat is toch geweldig! Camping Pavarotti heeft ook gevoelige momenten in het verhaal. Ik zie alle emoties, elke lach en elke traan. Als een kind geëmotioneerd raakt… dat is echt prachtig. Als speler heb ik de beste plek, zeg ik altijd!”