Ik ga zo hard voor jeugdtheater, omdat dat ik geloof dat ik kinderen in het theater een stukje van de wereld of zichzelf kan laten zien. Iets wat ze niet kennen.

Op dit moment zit ik in een serre op een eiland. Ik ben volledig verbrand, want mijn zonnebrand was op en ik heb ongeveer 30 minuten mijn benen in de Caribische zon gehad. Ik ben net uitgegeten. De vis van de dag was geweldig, maar wat het was zou ik niet weten. De vis van de dag is altijd een goede,  ook al heb je geen idee wat je op je bord krijgt. Hier weet je sowieso niet wat je op je bord krijgt, dan kan je net zo goed iets onbekends kiezen.  

Ik ben net onder een koude douche vandaan gekomen. Voerde zojuist gesprekken over cultuur en omgangsvormen met een Chileen, een Colombiaan en een Kroaat. Ik zat vandaag in de boot naast een jongedame die een kater had en die de boot erg spannend vond. Ik ben blij dat ik de afgelopen week ‘wat’ Spaans geleerd heb. Ik weet nu dat ze psychologie studeert en dat ze ethiek het meest interessant vindt. Dat ze het nodig vindt om psycholoog te worden omdat veel te veel mensen doorlopen met hun problemen. Zij wil helpen! Ik heb begrepen dat veel Latijns-Amerikaanse mensen van mijn leeftijd Europa als voorbeeld hebben en dat als stip op de horizon hanteren. Dat zij ons leven zien als beter en dat je dat wilt bereiken. Dat ze niet begrijpen waarom wij door hun land gaan reizen terwijl we al het moois en goeds voor de hand hebben.

Ik was de afgelopen dagen allesbehalve de standaard, allesbehalve het normaal. Met mijn blonde krullen viel ik weer bovenmatig op. Gister stond ik met een vriendin op een supergezellig plein en we bestelden arepa, een soort gevulde tortilla. Nu kan dat soms heus wel duren, maar onze arepa liet een uur op zich wachten. Waarschijnlijk omdat we gringo’s waren en dus ook nog zo dom om de vega versie te bestellen. We werden in ieder geval duidelijk overgeslagen en benadeeld. 

Ik word al de hele week door iedere man aangesproken als ‘mi amor’ of er wordt over me gesproken als ‘blanca’ of ‘flaca’. Waarin ik met name bij ‘mi amor’ denk: ‘Huh, ik jouw liefde? Uhmmm dat zeg je toch niet!’ Ik ben niemands eigendom en al helemaal niet van een random onbekende dude.  

Ik leerde deze week dat het met Pasen traditie is vis te eten! Want je eet geen vlees in de week dat Jezus is gestorven. En dat een week Pasen heel logisch is en dat dat eigenlijk de belangrijkste Christelijke feestdag moet zijn. Dat je daar echter in Duitsland helemaal niet om moet lachen, dat daar niet zomaar gedanst en gezongen wordt om het overlijden van christus. Maar dat het maken van allerlei zoetigheid (dulce) die je samen deelt en terwijl je daarna gaat dansen, wel past bij de Latijns-Amerikaanse viering.

Ik werd er weer in bevestigd dat het vreemd is dat ik op mijn leeftijd geen man en kinderen heb. Dat het vragen opwekt wanneer een vrouw alleen reist. Want waarom zou je als vrouw zes weken solo gaan reizen? Soms antwoord ik dat mijn vriend thuis moet werken, alsof mij dat wat meer veiligheid biedt. Het geeft me in ieder geval minder uit te leggen. Het is over bijna de hele wereld wel gelijk dat er toch verwacht wordt dat we trouwen en kinderen krijgen. En dat een vrouw alleen in gevaar is en misschien ook zielig. Want zij wil toch ook met een man?

Wanneer ik antwoord dat ik alleen op reis ben omdat ik dat heerlijk vind, ontstaat er vaak een sceptische uitdrukking op de gezichten. Wanneer ik in gebrekkig Spaans begin uit te leggen, dat ik nu volledig vrij ben en kan doen wat ik wil, begint er wat begrip te komen. Wanneer ik benoem dat ik geen compromissen hoef te maken en echt volledig doe wat ik wil. Als ik vertel dat ik door alleen te reizen ook veel meer nieuwe mensen leer kennen en dat ik veel makkelijker aanspraak heb, vallen er vaak meer kwartjes. Als ze dan doorvragen moet mijn vriend dus werken. Want uitleggen dat ik single ben lijkt me echt teveel gedoe! Ik heb dat woord ook helemaal niet geleerd in de Spaanse les. 

Ik voelde de afgelopen weken weer dat hoe ik de wereld zie, niet is hoe de wereld is. Dat een aardbeienzuurtje best chocoladesaus kan bevatten. Dat warme chocolademelk bij een ontbijt kan horen. En waarom drinken we bij 30 graden inderdaad geen glühwein? Alles wat ik zag de afgelopen tijd liet me voelen dat onze standaard en ons ‘normaal’ niet DE standaard zijn. Reizen liet me een nieuwe realiteit en wereld zien, het daagde me weer uit om uit mijn Westerse, witte kader te kruipen en daar vanaf een afstand naar te kijken.  

Ik denk dat we allemaal gebaat zijn bij reizen. Bij het de wereld ervaren in plaats van bepalen. Het leven laten ontstaan, gaan en ontdekken. Niet weten wat het antwoord is, maar luisteren naar de ander en ruimte bieden voor wat de ander brengt. Omdat we niet alle kinderen over de hele wereld kunnen laten vliegen neem ik genoegen met theater. Want daar is chocomelk als ontbijt ook mogelijk en is een stad vol met honden het startpunt van een prachtige liefdesmusical. In reizen en theater ontdek je de wereld verder dan jouw realiteit en dat geeft een bredere kijk op het leven. What’s not to like!  

Karin Bannink