Op een zonovergoten terras in Heerlen kom ik tot rust. Vandaag is de eerste dag van de vele theater en festival bezoeken die ik de aankomende tijd ga ondernemen. Ik reis letterlijk het land door om zoveel mogelijk theater hoogtepunten te beleven. Hoewel ik daar zin in heb, moet ik er wel op letten dat het ‘leuk’ blijft en niet als een ‘moetje’ gaat voelen. Dus hup, ook de zon in en wat lekkers drinken! Ik zit op een plek vlak bij het theater. Het festival is groot en op meerdere plekken in de stad. Terwijl ik hier zit zie ik mensen voorbij lopen. “Zal die naar het theater gaan?” Uhm, ja dat zie je zo! Voor mij spelen kinderen op het plein. Twee ‘Dennis-the-Manice-achtige jongens stoeien en rennen woest heen en weer. Hun vaders staan met bier en sigaret druk en met grote, grove gebaren te praten. Zullen zij zo naar het festival gaan? Ik denk het niet. Hier op het plein voel ik me midden in het leven staan. In plaats van zo snel racend dat ik als een treinreiziger er aan voorbij flits.

Op dit moment bedenk ik me hoe druk ik het de afgelopen week heb gehad. Vorige week hebben we een inspiratiesessie gehad met alle gezelschappen. Die sessie ging over het zoeken naar de ‘why’ van je organisatie. Waarom doe je wat je doet? Waarom sta je elke dag op om met plezier aan de slag te gaan? Of wat is het volgens jou waarom je op aard bent? Wij zijn ervan overtuigd dat als je als organisatie of gezelschap helder hebt wat ‘jouw waarom’ is, dit een hele duidelijke leidraad in je leven danwel bedrijfsvoering is. Een paar jaar geleden heb ik mijn zakelijke ‘waarom’ al eens in een workshop naar voren kunnen halen onder leiding van Hetteke Videler van In Vuur en Vlam. En nu wilde ik mijn gezelschappen inspireren om dat ook te doen.

De laatste tijd zijn we op kantoor weer erg aan het kijken en sparren over welke kant we op willen. Wat we willen bereiken. Of we willen blijven groeien in aanbod en verkochte voorstellingen of dat het goed is zo. Of we ons meer willen specialiseren in vrije of schoolvoorstellingen. Of we ruimte moeten blijven bieden aan jonge makers of juist meer gevestigde gezelschappen moeten aantrekken. Enfin veel keuzes en overwegingen.

In de inspiratiesessie met de gezelschappen werd onze ‘waarom’ weer heel erg voelbaar bij mij en ook bij mijn team. Ik ben op aard om de wereld een beetje mooier te maken en anderen te inspireren dat ook te doen. Ik geloof er heilig in dat de wereld een mooiere plek wordt door empathie voor andere. Door inzicht te krijgen in de wereld en het leven van een ander krijg je meer empathie en compassie voor de ander. In een theatervoorstellingen kunnen we niet alleen een inzicht geven in een ander maar we kunnen het ook voelbaar maken. Ik ben er dus van overtuigd dat een theaterervaring zorgt voor het vergroten van begrip, compassie en empathie. Kinderen zijn veel gevoeliger voor de imprint die theater maakt. Een theaterervaring van een kind kan zo veel meer teweegbrengen, het kan een kind voeden. Stiekem zijn al mijn gezelschappen dus mijn manier om de wereld een beetje mooier te maken met theater.

Zo dat is even helder! Ik werk daarom met deze makers, zij hebben allemaal hun eigen visie op wat een kind zou moeten beleven. Maar allemaal denken ze daar goed over na! Zij weten wat ze willen vertellen en ik geef ze die mogelijkheid.

De zaal van de schouwburg zit vol. Allemaal kinderen en ouders die komen kijken en iets willen beleven. Een van de mooiste dingen van theater vind ik wanneer een familie het echt samen beleeft. Wanneer ouders met hun kinderen samen kunnen genieten. Een ouder met een facebook pagina open tijdens de voorstelling is dan ook een van mijn grootste frustraties maar daar over een andere keer meer. Terwijl ik bij deze familievoorstelling vol met abstracte beelden, associatieve scenes en moderne dans zit realiseer ik mij wederom dat dit niet voor alle kinderen is weggelegd. Ook kinderen moeten, om hiervan te kunnen genieten, net iets meer context en kennis hebben van theater. Niet de meest ideale eerste theater ontmoeting. Hoewel ik er zeker van geniet. Maar ook is het helaas maar een heel klein deel van de Nederlandse kinderen die, met hun ouders, zijn weg naar het theater weet te vinden. Dan wel het zou geweldig zijn als alle families een paar keer per jaar op de zondag naar één van onze mooie theaters in het land zouden gaan. Maar we weten allemaal, in de sector, dat dit niet het geval is.

Wil je echt veel kinderen bereiken en wil je echt kinderen inspireren met nieuwe werelden? Dan ga je dus spelen op scholen! In bibliotheken, buurtcentra en festivals. Terwijl ik hier zit realiseer ik me dat ik die jongens die net aan het stoeien waren op het plein ook wil inspireren en bereiken. Omdat te kunnen doen wil ik dus EN-EN. EN gezelschappen met theatrale vernieuwing met prachtige lichtplannen, decors en alles wat bij een familievoorstelling in de schouwburg komt kijken. EN ook de voorstelling die laagdrempelig is voor een allereerste theater-kijk-ervaring, EN een voorstelling die in de klas kan spelen, EN een voorstelling waar de hele school van kan genieten, EN de voorstelling die echt een thema bespreekt. Soms krijg ik van programmeurs te horen dat ik zoveel aanbod heb van makers en voorstellingen. Nou hier is het antwoord, ik wil de wereld een beetje mooier maken en omdat te kunnen doen moet je groot inzetten en niet blindstaren op één segment. Ik wil EN -EN!

Karin Bannink