Het is maandag en ik probeer een vrije dag te nemen. Sinds ik terug ben van mijn reis lijkt het alsof mijn leven bestaat uit constant doorrennen. Sprintjes voor deadlines in mijn werk. Hordelopen in mijn liefdesleven. En een grote estafetterace met feestjes, festivalletjes en terrasjes. Het is heerlijk weer, iedereen wil naar buiten en ik wil leuke dingen doen. Maar waar is de rust gebleven? Ik hou van mensen, ik hou van vooruitgang, ik hou van ontdekken en ik hou van het leven. Dit vier ik dan ook ten volle. Maar vandaag probeer ik ook van het vieren een vrije dag te nemen. Dus niet een vrije dag van werk, maar een echte rustdag. Dus niet rennen, hordelopen of estafetterace.

Ik moet zeggen dat dit wellicht de grootste uitdaging van de maand is. Ik heb voor deze vrije dag al geprobeerd om met allerlei mensen samen de rust op te zoeken. Waarmee ik eigenlijk alweer de plank missla. Maar voor rust nemen heb ik blijkbaar een stok achter de deur nodig. Ik vind het namelijk ontzettend ingewikkeld om in mijn privéleven te kiezen voor het verstandige.In mijn werk ben ik constant bezig met beleid, visie en toekomstperspectief. Maar in mijn privéleven maak ik altijd de keuze vanuit het hier en nu. Daar ben ik heel bewust mee bezig, omdat ik er van uit ga dat angst voor de toekomst of spijt over het verleden beiden zeer slechte raadgevers zijn. In het nu leven is dus bewust. Maar soms hoef ik het volgende wijntje niet te nemen. Hoef ik niet nog even dat uurtje te blijven of ook nog even dat feestje aan te doen. Maar ik doe het wel. Omdat het leuk is, ik energie heb, ik wil genieten en gewoon op dat moment niet bezig ben met hoe ik er morgen bij zal zitten. Ik kan volledig vergeten dat ik de volgende dag weer moet presteren. Want vaak moet ik die dag erna flink aan de bak! Besprekingen leiden, plannen maken, aanvragen beoordelen, team aansturen en enigszins gewoon weten waar ik het over heb. Die dag met de besprekingen voel ik me dan meestal rot en schuldig omdat ik niet mijn tomeloze energie inzet voor mijn werk. Dus dat feestje is leuk, maar geeft een kater op mijn werk.  En mijn werk vind ik belangrijk! Hier zit dus een punt van discrepantie. Ik wil altijd op mijn werk presteren, maar ik wil ook midden in mijn leven staan en genieten. Omdat ik ondernemer ben is het altijd presteren eigenlijk continu wel een flinke kluif. Het werk is nooit klaar en alles kan altijd beter. Met schuldgevoel naar mijn bedrijf toe probeer ik toch te genieten.

Conclusie: ik heb vandaag een rustdag. Al is het alleen maar om over deze vraag na te denken. Mijn laptop lonkt. Mijn telefoon roept. Voor ik het weet heb ik toch mijn mail gecheckt. Is het erg? Ik ben al eerder tot de conclusie gekomen dat controle mij rust geeft en dat ik makkelijker kan ontspannen als ik weet dat dingen geregeld zijn. De huidige subsidie aanvraag gaat open. Ik doe een google zoekopdracht voor branding en marketing. Ik verdiep me even in wat nieuwe events in de buurt. In alle rust zit ik met koffie in mijn tuintje lekker te treuzelen. Mijn kat ligt op de vintage klapstoel. Ik praat even met de buurvrouw. Een paar uur later heb ik alle feedback op die subsidie aanvraag verwerkt. Dat voelt goed, weer een stap de goede richting op gezet. Het is werk maar het geeft me rust. Maar werk op die vrije dag, is dit in strijd met mijn rustmodus?

De laptop gaat dicht, ik heb zin in iets leuks. Ik stap de auto in, op naar het strand! Op het strand loop ik in mijn eentje voetje voor voetje door de branding. Ik zie schelpjes, moet lachen om die hond die als een idioot achter een bal aan rent. Terwijl ik hier loop denk ik aan nog een andere to-do die in mijn nek hijgt. Ik moet iets schrijven, maar door het hollen en rennen mis ik aldoor de inspiratie. Je krijgt natuurlijk helemaal geen mooie inzichten wanneer je constant alle ballen hoog houdt. Pas wanneer je stil staat en om je heen kijkt vallen de kwartjes op de juiste plekken. Pas als je op je rustdag door de branding loopt, merk je misschien dat het niet zo zwart en wit is als je denkt. Dat je best het leven ten volle kan vieren door juist rust, werk en plezier in de juiste mate te combineren. Dat inspiratie komt wanneer er ruimte voor is en dat zelfverwijt nog nooit iemand heeft weten te inspireren.

Dus deze blog schrijf ik op mijn handdoek op het strand. Ik besef me dat ik rust nodig heb om mijn werk goed te doen. Dat mijn werk goed doen niet noodzakelijk op kantoor hoeft en dat ik daar al helemaal geen uren hoef te ‘klokken’. Dat ik niet alleen rust van het werk maar dus met name rust in het werk moet vinden. Ik denk dat ik die rustdag op maandagen er in hou, om mezelf te blijven inspireren en om af en toe stil te staan en te zien hoe leuk en mooi het leven is. Zeker als je honden achter een bal aan ziet rennen terwijl jij rustig kan zitten, kijken en mijmeren. Want ik ben daar veel beter in, dus laat anderen maar rennen. Ik zit hier prima!

Karin Bannink