Een magische nieuwe voorstelling van Heer Otto
Verwondering en verdwijntrucs in Zirkøes Fañtaztikå
Heer Otto maakt vrolijke, muzikale, fantasierijke en speelse voorstellingen met veel fysieke humor en live muziek. Hun nieuwe kleutervoorstelling Zirkøes Fañtaztikå is opnieuw over de top, maar heeft een iets serieuzer thema. Wij waren benieuwd hoe ze dat hebben aangepakt!
We spreken artistiek leider Rick Schellinkhout en zakelijk leider Barbara Groeneveld over Zirkoes.
Waar gaat Zirkoes Fantaztika over?
Rick: “Zirkoes gaat over twee kinderen die op zolder een circus hebben gebouwd. Maximo heeft de goochelkist van zijn opa geërfd nadat die helaas is komen te overlijden. Samen met zijn vriendinnetje Bibi wil hij een heel circus spelen en in de voetsporen treden van zijn opa, Gregor de Grote. Hij is alleen nog niet zo goed en goochelt per ongeluk het konijn van Bibi weg. Zij is ontroostbaar en hij probeert haar met verschillende personages uit het circus op te vrolijken, terwijl ze zoeken naar de Terugtoverspreuk van opa.”
Waar komt het idee voor deze voorstelling vandaan?
Rick: “Heel eerlijk? We wilden ten eerste heel graag een voorstelling rondom het circus maken! Het is een oud ambacht dat zo tot de verbeelding spreekt en zo wonderbaarlijk en mooi kan zijn, maar ik vraag me af hoeveel ouders hun kind nog mee naar het circus nemen.
Daarnaast hebben we een lijst in gedachten met thema’s die spelen bij de doelgroep en waar we het graag over willen hebben. We waren net bezig met verlies en afscheid nemen, en natuurlijk wat dat betekent voor kinderen. Zo hebben we het inhoudelijke thema aan de vorm gekoppeld. In de voorstelling is er het gemis van de opa van Maximo en de verdwijning van het konijn. Daar komen ook andere emoties bij kijken: missen, boosheid, schuldgevoel. Binnen de vrolijke vorm stippen we alles aan. Hoe geef je verdriet een plekje? Hoe ga je daar in je eentje mee om? Of juist samen?”
Is dit een typische Heer Otto-voorstelling?
Barbara: “Het is gemaakt voor kleuters, daar is Rick heel goed in. Ik heb het idee dat Heer Otto voorstellingen maakt die heel goed bij die doelgroep passen. Publiek en programmeurs blijven bij ons terugkomen omdat het speelplezier er altijd vanaf spat. Er is live muziek en het publiek mag meezingen, dat hoort er ook bij. In de voorstellingen zijn er los van twee hoofdpersonages altijd veel typetjes. Die zijn heel expressief en daar komt de humor vandaan.”
Rick: “Ik vind het belangrijk dat er afwisseling in humor en personages in onze voorstellingen zit. Nu zijn de typetjes dus personages uit het circus: de sterke man met een grote snor, de tweelingzussen, waarvan een zus natuurlijk gewoon ikzelf in een jurk is.”
Barbara: “Rick in een jurk hoort er gewoon bij, ons publiek komt er nu speciaal voor.”
Rick: “De personages zijn nooit wat ze lijken. Ik ben in deze voorstelling heel blij met Stefano, de sterkste man ter wereld. Hij lijkt een domme krachtpatser, maar hij wil heel graag Bibi opvrolijken. Ze zingen samen een liedje over haar boosheid om het konijn, dat is een heel lief, teder moment.”
Goochelen hebben we nog niet eerder gezien bij Heer Otto. Heb je echte goocheltrucs geleerd?
Rick: “Ja! We wilden vooral kijken hoe we binnen zo’n truc verrassende elementen kunnen stoppen. Ik kon al een simpele kaarttruc en die zit erin. Daarnaast heb ik nieuwe trucjes geleerd, maar niet alles heeft de voorstelling gehaald. Ik ben niet zo’n goede goochelaar, net als Maximo. Soms lukt er iets, en dat is dan echt mooi. Maar het gaat natuurlijk ook fout, zoals met het konijn.”
Barbara: “De twee zussen doen een verdwijntruc met een zwabber. De eerste keer dat ik hem zag, was ik echt onder de indruk. Zo van: ‘Hoe doen ze dat?!’ Dat is mijn favoriete moment in de voorstelling. Het is ook gewoon een mooie scène waarin ze samenwerken.”
Rick: “Het is geen circusvoorstelling, gewoon een fysieke, humoristische theatervoorstelling. De vorm wekt verwondering op bij de kinderen en werkt uitstekend om op een lichte manier deze thema’s te bespreken. Dat is voor ons het belangrijkst: het moet eindigen met een positief gevoel voor het publiek.”
Hoe heb je ervoor gezorgd dat het met een positief gevoel eindigt?
Rick: “We vonden het belangrijk om dit thema niet te zwaar te benaderen. Het is gewoon een vrolijke, leuke voorstelling en de thema’s zitten er doorheen verweven. De dood van opa is niet een moment in de voorstelling. Het verdriet daarover wordt op een aantal momenten wel mooi aangestipt, maar het is geen grote gebeurtenis.
Ik denk dat onze voorstellingen altijd een soort speelsheid en openheid hebben. Zonder een kind te spelen, zijn we een spiegel voor de doelgroep in hoe we de voorstellingen spelen. Die kinderlijke onbevangenheid maakt ook dat verdriet er gewoon mag zijn. Het is een gegeven: opa is er gewoon niet meer. Dat is ook hoe kinderen ermee omgaan. Ik denk dat wij als volwassenen dingen vaak spannender maken.”
Barbara: “De verdwijning van het konijn is heftiger. Dat is iets wat iedereen kent: ‘Oh, mijn knuffel is kwijt!’”
Rick: “De kinderen zijn daar meer bezig met de schuldvraag. Ze vinden het echt erg dat dóór Maximo het konijn verdwijnt. We werken toe naar het grote moment dat het konijn weer teruggetoverd kan worden. Het publiek wordt ook gevraagd om mee te helpen met het uitspreken van de Terugtoverspreuk. Dan hebben we samen gezorgd dat het allemaal goed komt en dat is dan extra fijn.”
Hoe hoop je dat het publiek de zaal uitkomt?
Rick: “Met een glimlach van: ‘We hebben echt een leuke middag gehad.’ Maar dat ouders ook met hun kinderen over de thema’s kunnen gaan praten, dat er een opening is gegeven om dat gesprek aan te gaan. Zoals ik al zei vinden volwassen dit vaak moeilijker dan de kinderen zelf. En er zitten natuurlijk meer thema’s in: vriendschap, competitie, de baas spelen. Je kunt over al die onderwerpen spreken aan de hand van die voorstelling, maar wij zijn alleen de aangever. We willen ten eerste iedereen een vrolijke dag bezorgen!”